Ballet in een Sprookje ...

Afgelopen woensdag (op Halloween, moehahaha!) ben ik samen met mijn vriendin Stefanie afgezakt naar de Stadsschouwburg te Antwerpen. We stapten onze auto in, namen de tram en wandelde de Meir over tot aan het imposante gebouw. We lieten onze tickets inscannen, haalden nog even een drankje en gingen dan onze plaatsen zoeken in de theaterzaal. 

We moesten nog even wachten voor dat de voorstelling kon beginnen dus daarom vertelden we onze verwachtingen aan elkaar. Wat konden we eigenlijk verwachten? Er waren heel veel kleine kinderen aanwezig, maar we vroegen ons eigenlijk af of dit niet eerder iets was voor oudere kinderen. Het was toch een balletvoorstelling? ...

Klokslag 15 uur begon de voorstelling. Een vrouw in maatpak kwam het podium op met een microfoon. Ze begon te vertellen en maakte het publiek warm voor de balletuitvoering ... Op kinderniveau! Ze begon het sprookje in eigen woorden na te vertellen. Een klein stukje maar, dan ging het rode gordijn weg en zagen we het podium. Het was nog donker, we zagen al enkele podiumdecoraties en een mooi sprookjeskasteel. Wanneer de spot aangingen zagen we wat er gebeurde op het podium. 

Om de voorstelling op kinderniveau te houden, verscheen de verteller nog meerdere keren op het podium. De herhaalde even kort wat er was gebeurd, en vertelde het verhaal verder. Dat gebeurde ongeveer 8 keer. De voorstelling was ook helemaal in interactie met de kinderen. 

Hier zie je hoe een verteller op het podium komt en de scene als het ware stil legt. Op die foto zie je niet de verteller die wij hebben gezien dus ik veronderstel dat er meerdere vertellers zijn. Op deze foto zie je Marc Krone als verteller. 

Wat ik ook zeker aan jullie is vertellen, is dat de kostuums heel prachtig waren. De kostuum weerspiegelde ook helemaal het karakter van de figuur. Zo was Sneeuwwitje in een liefroze jurk, de prins in een spierwitte maillot en de boze stiefmoeder in een rood gewaad met een kroon op het hoofd. De zeven dwergen waren ook heel erg herkenbaar. Ze hadden allemaal verschillende kleuren van maillot en een gekleurde rugzak die assorti was met het dekbed van hun kleine bedjes. De balletdansers die de dieren voorstelde uit het bos waren ook erg goed gedaan. Er werd echt gelet op de details!

De zeven dwergen. Na deze ontmoeting werden hun typische karaktertrekjes ondersteund door muzikale begeleiding. 

De dieren van het bos (vogeltjes, herten, eekhoorns, beren en konijntjes)

De hele balletvoorstelling werd muzikaal ondersteund door klassieke muziek van de Poolse componist Bogdan Pawlowski. De muziek gaf echt vorm aan de scene en was een goed hulpmiddel om de sfeer te scheppen op het podium. 

Deze versie van het Sneeuwwitje werd op de planken gebracht door het Nationale Opera- en Ballettheater van Oekraïne. 

Ik vond dit een zeer fijne voorstelling. Ik ben blij dat ik dit heb kunnen meemaken. Mijn eerste gedachten waren echter niet zo positief bij deze voorstelling: ik had het idee dat het maar een saaie bedoeling zou worden. Het tegendeel is bewezen! Deze kindvriendelijke, interactieve voorstelling heeft me gegrepen! Jammer genoeg kan je deze balletopvoering niet meer gaan bekijken, maar misschien komt deze ooit wel eens terug?

Wat neem ik mee naar de klaspraktijk? 

Ik heb hieruit geleerd dat je een klassiek verhaal, ook kan vertellen zonder worden. Ik zou bijvoorbeeld een klasproject opstarten waarbij ze een ander sprookje (of bekend verhaal) ook gaan navertellen maar dan muziek, beweging en podiumdecoraties gaan gebruiken. Ik denk dat jullie zelf ook nog een paar mooie activiteiten hierbij kunnen verzinnen. 

Veel liefs en ik houd je op de hoogte van mijn volgende voorstelling!

Marjolein ♥

noot:  alle foto's in dit artikel zijn niet mijn eigendommen. Ik heb ze gevonden op het internet via google/afbeeldingen. 
Het filmpje bij dit artikel is ook niet mijn eigendom.

[terug naar de startpagina]