Welkom in mijn muzoboxs!
Één van de grote opdrachten bij de
module Muzische School is het maken van een muzobox waarin we onze muzische
groei in voorstellen. Ik heb ook een muzobox gemaakt, maar eigenlijk is het een
muzobos... Ik heb verschillende filmfragmenten gemaakt over het 'maken' van
mijn muzobox. Bekijk het filmpje hier onder.
Mijn muzobox is gemaakt van een schoendoos. Op het deksel zie je een boom met allemaal bloesems in. De bloesems zijn in de vijf verschillende kleuren van de deeldomeinen van muzo: muziek, beeld, drama, muzisch taalgebruik en beweging. Langs de zijkant zie je het woord 'MUZO' en de 'O' is een kijkgaatje. Je kan zien wat er in de doos zit door het kalkpapier dat ik heb gebruikt op het deksel. Je ziet een grote boom in het midden van een bos. Om dit alles wat duidelijker te maken, schreef ik een verhaal bij mijn muzobox die ook wat vertelt over mijn muzische groei.
Mijn muzobox is gemaakt van een schoendoos. Op het deksel zie je een boom met allemaal bloesems in. De bloesems zijn in de vijf verschillende kleuren van de deeldomeinen van muzo: muziek, beeld, drama, muzisch taalgebruik en beweging. Langs de zijkant zie je het woord 'MUZO' en de 'O' is een kijkgaatje. Je kan zien wat er in de doos zit door het kalkpapier dat ik heb gebruikt op het deksel. Je ziet een grote boom in het midden van een bos. Om dit alles wat duidelijker te maken, schreef ik een verhaal bij mijn muzobox die ook wat vertelt over mijn muzische groei.
Hallo! Welkom in het muzobos. Ken je dat niet? Is het misschien de eerste keer dat je hier bent? Wel, ik hoop maar dat je niet verdwaald zoals Mieke Muis … Ken je haar niet? Dan ken je het verhaal zeker en vast ook niet? Wil je het graag horen? Oke, ik zal het je vertellen…
Een paar jaar geleden, kwam Mieke Muis aan bij de rand van het muzobos. Ze was op weg naar school, naar haar klaslokaal waar alle kleine muisjes op haar zaten te wachten. Op een tak van een dikke eik zat Lector, de uil. Hij sprak tot Mieke Muis toe:
“Mieke Muis, in het muzobos voel jij de weldra thuis! Beeld, drama, beweging, muzisch taalgebruik en ook muziek, alles samen vormen ze één grote kliek. Vandaag plant ik jouw muzoboom, midden in het bos. Ik moet je eerst nog wat vertellen, en dan laat ik je los.”
“Muzobos zeg je? Dat moet eenvoudig zijn. Mijn woord- en zangkunsten zijn echt piekfijn! Maak je maar geen zorgen, ik weet de weg! Je denkt toch niet dat ik zal verdwalen zeg!”
“Mieke Muis, je gaat veel te snel! Geef jezelf even de tijd wel! Aanschouw en bewonder, de schoonheden van alles in het bos, kijk ook onder de paddenstoelen en het mos.”
“Ach domme uil, dat heb ik toch allemaal niet nodig? Ik vind mijn weg wel, de rest is overboden. En als het nu goed is, wil ik graag vertrekken. Ik zal mijn plan wel trekken!”
En zo stapte Mieke Muis het muzobos in. Nog vol vertrouwen dat ze haar weg zal vinden. Mieke Muis had in haar jonge jaren heel wat rond dictie gedaan. Vanaf het derde tot het zesde leerjaar ging ze elke dinsdagavond naar de les van woordkunsten om aan uitspraak te oefenen, gedichten voor te lezen en ze ook te ontleden. Al vanaf dat Mieke Muis 10 jaar was, speelde ze blokfluit. Dat kan ze nog steeds en daar is ze best wel blij mee. Het podium is haar ook niet onbekend, want in het vijfde en zesde middelbaar deed ze mee aan de re-make van Annie. Ze zong en danste de pannen van het dak! Muzische kan niet, toch?Het werd al gauw donker en koud, en Mieke Muis werd bang. Er kwamen allemaal dingen op haar af die ze aankon, of die ze zelf niet kende. Mieke Muis kroop ineen tegen een boomstam en begon te snikken.
“Snik, snik… Dit is niet hoe het zou moeten zijn, zo alleen vind ik het helemaal niet fijn. Ik ben maar een kleine muis, ik wil terug naar huis!”
Maar, Mieke Muis was niet alleen in het bos. Tussen de bladeren van de varens dat Mentor de haas. Die zag Mieke Muis daar tegen die boomstronk te snikken en te huilen.
“Nou, nou, nou, m’n lieve kind! Wat zit je hier zo te doen in die kille wind? Kom maar gauw met mij mee, ik help je wel. Muzo, dat is geen kinderspel! Lector de uil heeft me al over jou verteld, en zo te zien, bekijk jij het hier als één groot slagveld.
“Wel, meneer de Haas, ik dacht dat ik het wel kon. Maar mijn zelfvertrouwen, smolt als sneeuw voor de zon. Wil je me alsjeblieft helpen, mijn wonden een beetje stelpen?”
“Maar natuurlijke Mieke Muis, ik maak samen met Lector Uil van het muzobos jouw tweede thuis.”
En zo gezegd zo gedaan. Mieke Muis, Lector Uil en Mentor Haas gingen samen door het muzobos. Ze lieten Mieke Muis de allermooiste plekjes zien van het muziekbos, waar je sappige muzieknoten van de bomen kon plukken. Daarna gingen ze naar het bewegingsbos waar de blaadjes van de bomen zo mooi konden bewegen op het ritme van de wind. Daarna kwam het dramabos aan de beurt, daar viel Mieke Muis om van verbazing. Daar leerde ze ook de Leerling Eekhoorn kennen. Dat was pas een diertje met energie! Leerling Eekhoorn ging ook mee met het drietal en toen waren ze met vier! Het bos van muzisch taalgebruik, dat was nog wel eens wat. Maar met mooie woorden en rijmpjes, sloegen zij zich er toch doorheen. Het laatste was het beeldbos. Daar wist Mieke Muis niet waar ze eerst moest kijken. Wat een mooie plaatjes! En dan die kleuren erbij…
Mieke Muis was heel tevreden dat Lector Uil, Mentor Haas en de kleine Leerling Eekhoorn met haar door het muzobos hebben gereisd. Na een lange tijd rond de zwerven in het muzobos, en overal wat moois te hebben gezien en veel inspiratie opgedaan, kwamen ze bij de grote muzoboom. Het was een gigantische boom, met gele, roze, groene, blauwe en oranje bloesems op de takken. Mieke Muis vond het prachtig hoe al die kleuren samenkwamen. Mieke muis begon te spreken:
“Lieve Lector Uil, Mentor Haas en Leerling Eekhoorn, ik denk dat ik het nu snap. Ik leerde alles van muzo kennen stap voor stap en ik vind het heel erg knap. Ik had nooit gedacht wat het voor mijn zou betekenen, dat kan ik je verzekeren. Maar nu zie ik deze boom hier staan, hij gaat bijna helemaal tot aan de maan!”
“Maar lieve Mieke, zie je het dan niet? Die boom die er staat, dat was ooit die kleine grasspriet! Jaren geleden, heb ik ze voor jou geplant, toen bekeek je hem maar eens van op een afstand!”
“Ja Lector Uil, ik weet het nog goed en nu begrijp ik het maar al te goed! Die boom dat ben ik, en hij blijft maar groeien. Alle domeinen van het muzo die blijven steeds maar bloeien! Ik zal goed zorgen voor mijn boom, echt waar. Die boom, die zal nog groeien, nog meer dan 30 jaar!”
En zo stonden Mieke Muis, Lector Uil, Mentor Haas en Leerling Eekhoorn rond de muzoboom. Ze bewonderde de prachtige kleuren en zagen de boom als het waren groter worden met de minuut.
En zo kom ik bij mijn laatste zin van dit verhaal: laat je inspireren in het muzobos, want in muzo blijf je groeien.
Franckaert, M., (2012-2013) In muzo blijf je groeien, Kaho Sint-Lieven, Sint-Niklaas
Veel liefs,
Marjolein ♥
Geen opmerkingen:
Een reactie posten