Een voorspelling, vier zussen, een hartverscheurende keuze en… volle maan!
Donderdag 27 december trok ik met een paar vriendinnen naar CC Ter Vesten in Beveren. Om 19 uur zou de voorstelling 'Volle Maan' beginnen. We lieten onze jassen achter bij de vestiaire en gingen onze plaatsen zoeken in de zaal. Ik zag dat de zaal al aardig goed gevuld was.
"Vier zussen gaan kamperen in het woud. Als ze ’s avonds voor het slapengaan sterke verhalen beginnen te vertellen, lijkt het wel alsof het bos tot leven komt. Want stel je eens voor dat er vele jaren geleden in hetzelfde bos ook vier zussen in het licht van de volle maan dansten… Dat de voorspelling van de druïde uitkomt… Dat de jaloerse Lene haar slag thuishaalt en dat het voortbestaan van het dorp in gevaar komt… Een sterk verhaal of misschien toch echt?"
Over het verhaal en het stuk
Stip 19 uur begon de voorstelling. Een doek ging omhoog en we zagen een meer. Er was op het podium echt water met een brugje! Ik stond versteld van de techniek die men daarvoor gebruikte. Ze werkten ook met rookmachines die ervoor zorgden dat de rook over het water heen schuifelde: een heel mooi en mysterieus effect. Een man met een baby op de arm en drie kleine meisjes kwamen op het brugje staan, langs de andere kant van het podium kwam een druïde. Als gauw werd duidelijk dat dit een ontmoeting was waarbij de druïde een voorspelling van de goden meegaf. Op de zestiende verjaardag van de jongste dochter, zal er iets gebeuren waardoor en haat en nijd in het leven van de vader en de dorpelingen komt. De vader, die trouwens Arwen heet, zal moeten kiezen tussen zijn eigen geluk of het welzijn van het dorp. Voor hem is dat een hartverscheurende keuze.
Dan gingen de doeken weer omlaag. De woorden 'MuzArt presenteert...' werden op het scherm geprojecteerd en vervolgens kwam er ook een logo en de titel van het stuk. Het doek bleef omlaag en de lichten in de zaal gingen weer aan. Even dacht ik dat er een storing was waardoor de voorstelling niet kon doorgaan. Plots kwamen er achter ons vier vrolijk zingende meisjes aan met grote trek-rugzakken. Het zag er naar uit dat die vier gingen kamperen! Ze wandelden door de zaal naar het podium en zetten hun tenten op. Niet veel later kwam ook moeder er aan om hen nog eens te waarschuwen van de gevaren buiten. Op dat moment was ik op zoek naar de link tussen deze scène en de vorige scène: die vond ik namelijk niet. Eens de moeder terug weg was van het podium was er me nog iets opgevallen, iets heel subtiel. Linksboven op het podium werd de tekst van de auteurs geprojecteerd. Dat vond ik slim bedacht!
.jpg)
De vier zussen die gingen kamperen zaten lekker knus onder het dekentje, te kibbelen over de tweede oudste zus haar eerste kus. Die had ze in het park onder de oude eik. Na wat gelach en gegiechel vragen de andere zussen zich af of die oude eik niet kan vertellen wat er allemaal is gebeurd. Ja, als bomen verhalen konden vertellen... Met die gedachten kruipen ze in hun tent en gaan ze slapen. Eens die vier verdwenen zijn, verschijnen er vier andere meisjes op het podium. Aan hun kostuums te zien, hadden we een reis door de tijd gemaakt. Later werd het duidelijk: die vier meisjes die nu op het podium stonden, waren dezelfde vier kleine meisjes die met hun vader aan het meer stonden met de druïde, alleen zovele jaren later.
Dan gaat de rest van het stuk over de vier zussen, het feest van de Volle Maan en de voorspelling. De vier zussen zijn elk geboren tijdens een volle maan, daarom is het feest van de Volle Maan eigenlijk ook een beetje het feest van de vier zussen. Een dorpsmeisje, Lene, die vindt het allemaal maar overdreven en vindt niet dat er zo gefeest moet worden op hen. Lene zegt dat omdat ze heel jaloers is op Anse, de oudste zus. Anse heeft namelijke en aanbidder, Valentijn. Lene is verliefd op Valentijn en wilt hem laten inzien dat zij de ideale vrouw is voor hem en niet Anse. Als Lene het te weten komt van de voorspelling, ziet zij dit als haar kans om Valentijn voor zich te winnen. Ze zet de dorpelingen tegen Arwen op en zorgt ervoor dat de vier zussen naar de vier windstreken worden verbannen: vuur, water, lucht en aarde. Arwen gaat kapot van verdriet en heeft geen levenslust meer. Valentijn ziet dat het niet goed met hem gaat en zoekt de zussen weer bij elkaar. Hij doet dat ook omdat hij Anse niet uit zijn hoofd kan zetten. De vier zussen herenigen zich en keren terug naar het dorp maar ... alle hulp is te laat. Hun vader is overleden aan het grote verdriet dat hij heeft geleden omdat hij zijn lievelingen die hij enkel nog had na de dood van zijn geliefde vrouw over had kwijt was.
Zo eindigd het stuk. De vier zussen die zijn gaan kamperen ontwaken en keren terug naar huis. Ze vertellen elkaar over hun rare droom, en over de vier zussen.
Wat vond ik er van?
Ik vond dat deze voorstelling heel knap ik elkaar zat. De ochtend van de voorstelling, had ik in een artikel in de krant gelezen dat het verhaal zelf geschreven is door de acteurs en actrices van MuzArt. Maar als ik eerlijk moet zijn, vond ik dat het verhaal weinig inhoud had. Ik vond het idee heel leuk en het sprak me ook aan, maar eigenlijk gebeurde er heel weinig.
Er werd ook veel gezongen, het was dan ook een familiemusical. Er werd heel goed gezongen, maar ik vond dat er te veel werd gezongen. Elke keer als er iets gebeurde, ging men er over zingen. Na een tijdje stoorde me dit wel. De kwaliteit van het zingen vond ik heel erg goed.
Waar ik wel heel erg over te spreken ben, is de techniek die men gebruikt heeft. De belichting, de klank en special effects vond ik fantastisch. Er werd echt water gebruik, echt vuur en soms leek het wel alsof het aan het regenen was. Bij de scène van de zoektocht naar de vier zussen werd er gebruikt gemaakt van een wit golvend laken dat de bergtoppen voorstelde. Dat vond ik heel knap gedaan. Ook de kostuums vond ik heel erg knap. De kleren van de vier zussen stelden de natuurelementen voor: rood voor vuur, bruin voor aarde, blauw voor water en blauw met wit voor lucht. De dorpelingen kon je goed herkennen aan de kledij. Je zag dat er veel tijd en liefde in de kostuums zat en die zorgde goed voor de echtheid van het verhaal.
Eindevaluatie?
Deze musical is zeker een familiemusical. Ik denk dat vele kinderen van de avond hebben genoten. Voor kleine kinderen is deze musical misschien minder interessant, maar ik denk dat zij ook vooral versteld zouden staan van de techniek.
De tekst die linksbovenaan werd geprojecteerd, vond ik eerst een goed initiatief en ook goed voor bijvoorbeeld slechthorenden. Later heb ik mezelf er op betrapt dat ik meer naar de tekst aan het kijken was dan naar het podium. Dat zorgde voor mij dus voor een afleiding.
Dit was alweer een uitgebreid verslag van mijn tweede voorstelling die ik heb bijgewoond. Ik zou deze familiemusical aan iedereen aanraden die houdt van een goed gezongen stuk met spectaculaire technieken!
Veel liefs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten